Herkesin ilk kahramanı babası olsa gerek
Haziran’ın 29’u her daim sıcaktır
Eğer öldürülmüş bir babanız varsa
1979’da, Türkiye’de, emir-komuta zinciri içinde
Teninizi soymak isteyebilirsiniz
Üstündeki bütün kıllarla birlikte
Yapış yapış bir samimiyet ortalıkta dolanır
Belki tanıdık gelir diye bir yerden
Dolanır durur; ihanet elinizi bir dost gibi sıkmaya çalışır
Şunun şurasında yazın bitimine ne kaldı oysa
Biraz zorlasak yağmurlu bir gökyüzü kucaklayacak hepimizi
Sırılsıklam bir öpücükle
Siz taziye sanırsınız oysa
Bütün ömrünüz boyunca durmadan kaynatılan kahveyi
Mezarlık çıkışı azıcık soluklanabilsek
Ruhumuz kol kanat gerecek üstümüze
Kimse bilmez
Aslında herkesin gerçek kahramanı annesidir
Bu yüzden babaların anıları hep asılı durur evin her yerinde